Na twee hele moeilijke dagen was het dan eindelijk vrijdag en de hechtingen mochten eruit. Ik ben s’ochtens nog naar school gegaan en kwam om 11.25 uur aan bij het ziekenhuis in Weert, opeens zie ik daar mijn schoonbroer staan en besefte al snel dat ik peetoom zou worden, ik ging met een blij opgeheven hoofd naar de afdeling waar even later mijn hechtingen verwijderd werden.
Later op de dag was ik bij mijn vriendin op bezoek en zaten we samen te eten en vroeg mezelf maar steeds af waarom ze maar niet belde, dus besloot ik om 17.30 uur zelf maar te bellen naar mijn ouders om te vragen als zij al iets gehoord hadden. Mijn vader zei toen: "het kindje is geboren en het is een jongetje" ik was zo blij te horen dat alles goed en gezond was, dat ik helemaal vergeten was om te vragen hoe mijn petekindje zou gaan heten. Ik belde snel terug en kreeg te horen dat het kindje RENZO zou gaan heten. S’avonds zaten we weer met z’n allen in het ziekenhuis, alleen die keer voor een positief iets. Nooit gedacht dat blijdschap en verdriet zo dicht bij elkaar kan liggen en dat ook nog eens binnen drie dagen… Dit was wel echt de meest rare week die ik in mijn leven heb meegemaakt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten