Ik kwam om 13.00 uur binnen op het dagcentrum en wist al wat me te wachten stond, het voelde eigenlijk heel vertrouwd allemaal omdat ik het allemaal al een keer had meegemaakt. Ik lag wederom weer suf op mijn bedje te wachten totdat de verpleegster mij zou komen halen en stuurde diverse smsjes naar mijn vriendin omdat zij er helaas niet bij kon zijn wegens belangrijke testlessen op school (dansacademie te Rotterdam) Vlak voor dat ik naar de operatiekamer werd gebracht stuurde ik mijn laatste smsje en op deze manier was mijn vriendin er toch een beetje bij, dit vond ze wel prettig. Net zoals de vorige keer werd ik op die verwarmde operatietafel gelegd en wist al wat me te wachten stond, ik had me voorgenomen om de 10 seconden te halen, helaas… ik kwam in tegenstelling tot de vorige keer maar tot 4 seconden en ik was weer helemaal weg..
Enkele uren later…
Weer kwam ik bij op de recovery en alles was net zo duf als de eerste keer, vlak voordat ik weer terug kon naar het dagcentrum zag ik nog een bekende van mij op een ander bed in de recoverykamer, hij was geopereerd aan zijn arm. Dit was wel een rare ervaring, want die keer dat je op de operatietafel ligt kom je ook nog eens bekenden tegen.
Tegen de avond mocht ik weer naar huis en had wel een beetje last van pijn in mijn keel (slangetje voor beademing) en natuurlijk mijn neus.
Dit was voor de 4de uitslag de laatste keer dat ik een ingreep/onderzoek had en het was vanaf nu alleen maar weer wachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten