Maandag 3 juni 9:00 uur, onze eerste vakantiedag en nog even snel langs de garage om de ruiterwissers te vervangen, want overmorgen vertrekken we naar Piëmont (Italië). Aansluitend om 10:15 direct langs het ziekenhuis in Roermond om nog even een echo te laten maken van mijn bovenbuik, want ik heb al twee weken wat last van een zeurende pijn in mijn maagstreek en het voelt toch beter om dit te laten controleren voordat we op vakantie gaan. Gek genoeg moet ik na de echo even wachten, maar ik zit zo in mijn vakantiestemming dat ik niks in de gaten heb. 12:33 uur, de huisartsenpraktijk belt. "Mario, de huisarts wil graag om 13:30 uur de uitslag van de echo met je bespreken". Dikke stress! Ik log direct online in op mijn ziekenhuisdossier en daar staat al een rapport van de radioloog over mijn echo in de ochtend. Mijn verstand zegt dat het niet handig is om te openen, maar mijn gevoel overruled dat en ik open het bestand. 3 minuten later gooi ik mijn telefoon 3 meter verder in de keuken tegen de muur, zo boos ben ik! Angela komt naar beneden, want die heeft Cato zojuist in bed gelegd voor haar middagslaapje. Ze ziet het verdriet en angst in mijn ogen en probeert me te kalmeren. Overstuur bellen we onze schoonouders voor oppas en stappen de auto in naar de huisarts.
We wachten heel even in de wachtkamer en zien de huisarts binnenkomen om ons op te halen. We lopen met lood in onze schoenen naar de spreekkamer en ik zeg direct na binnenkomst tegen de huisarts dat ik alles al gelezen heb. Verbaasd geeft ze aan dat dit tegenwoordig allemaal heel snel online staat, maar niet altijd handig is. Ze bevestigt het slechte nieuws dat op de echo een tumor van 6 cm in mijn bovenbuik is te zien met daarnaast een vergrote milt met twee kleine massa's. "Mario je wordt morgen door je internist gebeld om zo spoedig mogelijk een CT-scan te laten maken", is de boodschap. Met deze tekst is voor ons direct duidelijk dat we onze vakantie kunnen cancelen. Donderslag bij heldere hemel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten