2de Chemotherapie

Vandaag is het weer zover, mijn 2de Chemotherapie. Ik ben benieuwd hoe het deze keer gaat bevallen? Mijn bloedonderzoek was goed dus…
Vandaag moesten we in tegenstelling tot de vorige keer om 10.00 uur aanwezig zijn bij de afdeling Chemotherapie, dit was wel fijn want nu hoef ik daar niet zo lang tegenop te zien. De vorige keer ben ik alleen met mijn vader gegaan, maar deze keer ging mijn vriendin ook mee omdat zij deze week vakantie heeft op haar opleiding.
We kwamen binnen en het ging eigenlijk allemaal net zoals de vorige keer heel vertrouwd, mijn vriendin en mijn vader gingen bij mij op een stoel zitten en wachten net zoals mij rustig af totdat de zakjes met Chemo weer aangesloten werden op mijn infuus. Het ging in het begin niet zo heel makkelijk, want de verpleegster stak de naald tot twee keer toe verkeerd met als gevolg dat ik daar behoorlijk veel pijn van had. Toch was het de derde keer raak en alles was net zoals de eerste keer aangesloten en mijn 2de Chemotherapie was begonnen. Ik zag mijn vriendin af en toe heel raar kijken, met een vreemde blik die ik nog nooit gezien had. Ze vroeg aan mij of ik er iets van voelde, waarop ik antwoordde: "je voelt er gelukkig helemaal niets van, dat zal straks wel weer komen" ik zag haar verwonderde blik en probeerde haar wat gerust te stellen.
Tegenover mij lag een man in een bed ook bezig met Chemotherapie en naast mij waren even later ook de stoelen bezet. Op zulke momenten word je echt met de neus op de feiten gedrukt en besef je dat er een hoop ellende in de wereld is, waar je normaal gesproken niets van mee krijgt. Voor mijn vader zijn deze dagen/weken ook heel erg moeilijk omdat hij het allemaal al een keer van dicht bij mee heeft gemaakt met zijn vader en nu zit hij hier weer, alleen dan voor mij L .
Eenmaal thuis gekomen zijn we met z’n allen gaan lunchen en ben ik daarna samen met mijn vriendin naar de kapper gegaan om mijn haren eraf te scheren, omdat ik al meerdere dagen veel last van haaruitval had en steeds maar weer er mee geconfronteerd werd in bed, in de douche en tijdens het eten. Het was voor mij niet makkelijk om deze stap te zetten en al zeker niet voor mijn vriendin die nu in eens met een kaal vriendje door het leven moet. (enkele maanden dan, want het komt allemaal wel weer terug!) Bij de kapper hebben we mijn haar gemillimeterd en later heeft mijn vriendin alles glad gemaakt met een scheermesje, zodat de kale plekken niet meer opvielen. Dit alles was in het begin heel raar om aan te zien, maar je raakt er toch snel aan gewend, nu maar afwachten wat de reacties van anderen zijn?