De reacties…

Dit weekend was eigenlijk een heel spannend weekend voor mij en de rest van mijn omgeving, want ze werden opeens geconfronteerd met mijn kale hoofd. Zaterdagavond moesten we naar de 25 jarige bruiloft van de ouders van één van mijn beste vrienden. We kwamen bij een kroeg naast de gelegen zaal waar het feest zou zijn bij elkaar met de rest van mijn vrienden, zodat we allemaal gezamenlijk naar binnen konden gaan met het cadeau dat we voor ze gekocht hadden. Het was toch wel raar om alle reacties van mensen aan te horen, maar het viel ook wel weer mee, want ze zeiden allemaal dat het mij niet misstond. Dus daar was ik wel heel erg bij mee. Het was verder een hele leuke avond, maar zijn toch weer op tijd naar huis gegaan met de reden dat ik het rustig moet doen en net de kuur achter de rug had.
Dit weekend was voor ons heel belangrijk en hebben ons door alle vragen en reacties heen geslagen. Ik vind het niet erg om erover te praten, maar mijn vriendin heeft daar nog wel eens moeite mee, ook wel begrijpelijk, want iedereen vraagt aan haar hoe het met mij gaat en ze vergeten soms dat zij het er ook heel moeilijk mee heeft.
We hebben dit weekend erg genoten en hebben alles afgesloten met een heerlijk etentje op zondagavond met enkele vrienden van ons.

Verrassing…

Vandaag ging het al wat beter met mij, maar voelde mij nog zeker niet helemaal fit. Eigenlijk precies dezelfde symptomen dan de vorige keer.
Mijn vriendin en ik waren samen de nieuwe laptop van mijn vriendin aan het testen, toen opeens mijn vader en moeder thuiskwamen met een hele grote maar toch ook weer kleine verrassing! Een piepkleine blonde labradorpup… Ik ben was natuurlijk helemaal door het dolle heen, want ik had eindelijk weer iets om afleiding te zoeken. Voor deze pup hadden we ook al 11 jaar een blonde labrador gehad, maar deze hebben we helaas op 30 december af moeten maken omdat hij vol met die verdomde kanker zat L . Toch wilde we met z’n allen eigenlijk zo snel mogelijk weer een ander hondje omdat het zo stil was in huis. Daarom was dit voor mij een hele speciale dag!!!

2de Chemotherapie

Vandaag is het weer zover, mijn 2de Chemotherapie. Ik ben benieuwd hoe het deze keer gaat bevallen? Mijn bloedonderzoek was goed dus…
Vandaag moesten we in tegenstelling tot de vorige keer om 10.00 uur aanwezig zijn bij de afdeling Chemotherapie, dit was wel fijn want nu hoef ik daar niet zo lang tegenop te zien. De vorige keer ben ik alleen met mijn vader gegaan, maar deze keer ging mijn vriendin ook mee omdat zij deze week vakantie heeft op haar opleiding.
We kwamen binnen en het ging eigenlijk allemaal net zoals de vorige keer heel vertrouwd, mijn vriendin en mijn vader gingen bij mij op een stoel zitten en wachten net zoals mij rustig af totdat de zakjes met Chemo weer aangesloten werden op mijn infuus. Het ging in het begin niet zo heel makkelijk, want de verpleegster stak de naald tot twee keer toe verkeerd met als gevolg dat ik daar behoorlijk veel pijn van had. Toch was het de derde keer raak en alles was net zoals de eerste keer aangesloten en mijn 2de Chemotherapie was begonnen. Ik zag mijn vriendin af en toe heel raar kijken, met een vreemde blik die ik nog nooit gezien had. Ze vroeg aan mij of ik er iets van voelde, waarop ik antwoordde: "je voelt er gelukkig helemaal niets van, dat zal straks wel weer komen" ik zag haar verwonderde blik en probeerde haar wat gerust te stellen.
Tegenover mij lag een man in een bed ook bezig met Chemotherapie en naast mij waren even later ook de stoelen bezet. Op zulke momenten word je echt met de neus op de feiten gedrukt en besef je dat er een hoop ellende in de wereld is, waar je normaal gesproken niets van mee krijgt. Voor mijn vader zijn deze dagen/weken ook heel erg moeilijk omdat hij het allemaal al een keer van dicht bij mee heeft gemaakt met zijn vader en nu zit hij hier weer, alleen dan voor mij L .
Eenmaal thuis gekomen zijn we met z’n allen gaan lunchen en ben ik daarna samen met mijn vriendin naar de kapper gegaan om mijn haren eraf te scheren, omdat ik al meerdere dagen veel last van haaruitval had en steeds maar weer er mee geconfronteerd werd in bed, in de douche en tijdens het eten. Het was voor mij niet makkelijk om deze stap te zetten en al zeker niet voor mijn vriendin die nu in eens met een kaal vriendje door het leven moet. (enkele maanden dan, want het komt allemaal wel weer terug!) Bij de kapper hebben we mijn haar gemillimeterd en later heeft mijn vriendin alles glad gemaakt met een scheermesje, zodat de kale plekken niet meer opvielen. Dit alles was in het begin heel raar om aan te zien, maar je raakt er toch snel aan gewend, nu maar afwachten wat de reacties van anderen zijn?

Bloed prikken

Voor de volgende kuur op woensdag 23 februari moet eerst bij de internist bekend zijn dat mijn bloed in zoverre gezond is om de tweede kuur te krijgen. Daarom ben ik vanmiddag net voor sluitingstijd bij de afdeling priklaboratorium geweest om drie buisjes bloed te laten afnemen om verder te laten onderzoeken voordat ik aan de volgende 2de kuur mag beginnen. Morgen moet ik bellen naar internist dr. De Breed om te vragen of het bloedonderzoek positief is. (in orde voor de volgende kuur) Ik kan deze keer niet terecht bij mijn vertrouwde internist den Haan omdat deze met wintersportvakantie is.

1ste bezoek Maastro kliniek in Heerlen

Ik ben vandaag naar school geweest en had om 13.30 uur mijn eerste gesprek bij de maastro kliniek in Heerlen waar ik na afronding van de kuren bestraalt moet worden. Het was de bedoeling dat ik alleen zou gaan, want ik was toch in Heerlen en het was zelfs op loopafstand van mijn school. Toch belde mijn vader kort voor 13.30 uur op om te zeggen dat hij toch naar Heerlen was gekomen en vroeg waar hij moest zijn om de auto te parkeren, dit was wel fijn. We gingen samen naar binnen en hadden eerst een gesprekje met een medewerkerster van de kliniek die enkele standaard vragen stelde. Daarna moesten we even wachten op de dokter onder het genot van een heerlijk kopje koffie, die ons even later het een en ander ging vertellen hoe een bestraling in zijn werk gaat. Na dit gesprekje zijn we weer naar huis gegaan.

Weer thuis…

Het was een heerlijk weekendje en we hebben echt genoten van de tijd die we met elkaar hadden, elke dag heerlijk gegeten en gedronken en op zondag naar het Dierenpark in Emmen geweest. Kortom een weekend op een hele andere manier doorbrengen dan mijn omgeving in Limburg en voor mijn vriendin Brabant, want deze waren natuurlijk allemaal Carnaval aan het vieren. Maar niettemin hebben wij het er ook goed van genomen en hebben we echt een super weekend gehad met z’n tweeën, al hoop ik volgend jaar toch weer gewoon bij mij vrienden in de kroeg te staan.
Ik heb de dagen na de 1ste kuur goed doorstaan en niet veel last gehad, wel kreeg ik op maandagavond toen we weer terug in Rotterdam waren (kamer van mijn vriendin) last van mijn spieren en gewrichten, dit was iets minder. Verder ging het dinsdag allemaal een stuk beter en vandaag heb ik weer meer smaak in mijn mond gekregen.

Weekendje weg!!

Het is nog vroeg en ik ben al begonnen met inpakken, want we vertrekken vanmiddag naar een Best Western Hotel in Assen/Spier, daar waar helemaal geen Carnaval gevierd wordt zodat ik dat zo min mogelijk hoef te missen. Mijn Vriendin is nog aan het werk en ik ga haar vanmiddag om 14.30 uur ophalen zodat we snel kunnen vertrekken in de richting van Assen.

De dag na mijn 1ste Chemotherapie

Het valt me tot nu toe niet echt tegen, ik had erger verwacht na al die verhalen die je hoort van anderen. Ik voel me wel redelijk zwak en ben met vlagen misselijk in mijn buik, ook heb ik geen smaak meer in mijn mond en heb ik nogal last van maagzuur, maar het hoort erbij en ik kan nog redelijk goed functioneren dus.. Verder moet ik de eerste vijf dagen vanaf het moment dat ik de kuur krijg, Prednison slikken om mijn lichaam op te peppen, dit veroorzaakt o.a. ook die maagzuur waar ik last van heb.
Ik ben blij als mijn vriendin er zo meteen is, want die komt vandaag terug van haar kamer in Rotterdam. Ik ga haar zo ophalen bij het station in Weert.

1ste Chemotherapie

Eindelijk was het dan zover, ik kan beginnen met de Chemotherapie. Een hele opluchting voor mij, omdat ik nu eindelijk het gevoel krijg dat ik hetgeen dat in mijn lichaam zit (Hodgkin) ga bestijden.
Mijn vriendin ging die dag niet mee met mij al zou ze dit maar al te graag gewild hebben, maar ik vond dat niet nodig omdat ze dan weer zoveel moest missen op school. Daarom is mijn vader met mij mee gegaan en we waren netjes op tijd om 14.00 uur in het ziekenhuis. Daar verwelkomde Fien (hoofd Chemotherapie) mij heel vriendelijk en vertelde nogmaals wat ze met me gingen doen. Ik ging in de luxe stoel zitten en kreeg het infuus aangebracht, ze gaf me eerst een spuitje tegen de misselijkheid en sloot een zak met infuuswater aan. Daarna kwam ze met het beruchte vergif (de chemo) aanzetten en sloot het aan op mijn infuus, niet allemaal tegelijk maar één voor één kreeg ik de drie zakjes met Chemo in mijn lichaam met tussendoor het infuuswater om mijn aders door te spoelen (je moet dit zien alsof ze een leiding doorspoelen met water.) Dit alles duurde ongeveer 2 uurtjes en kon ik weer naar huis. Ik wist echt niet hoe ik mij zou gaan voelen en welk effect het op mij had, dus heb ik besloten om s’avonds maar op tijd te gaan slapen.

Gallium-scan en controle KNO-arts

Samen met mijn moeder ben ik naar het ziekenhuis in Roermond gegaan om daar de gallium-scan te doen. We kwamen om 11.00 uur aan en waren al vrij snel aan de beurt. Ik moest alleen mijn schoenen uit doen en op een wederom smal bedje gaan liggen die later door een ring zou gaan. Dit was een vervelende ervaring, want ik moest 3 keer 40 mintuten in drie verschillende houdingen stil blijven liggen en zeker niet bewegen. Dit was dan ook zeer vermoeiend, maar ik heb het net zoals de rest doorstaan.
Daarna ben ik samen met mijn moeder gaan lunchen en onze reis vervolgde naar het ziekenhuis in Weert waar ik een afspraak had bij de KNO-arts. De KNO-arts vertelde mij na enige tijd wachten in de wachtruimte, dat de oorzaak van de poliepen waarschijnlijk een allergie is en dat we dit verder gaan onderzoeken als ik alle behandelingen omtrent de Hodgkin achter de rug heb.
Verder heb ik deze dag goed doorstaan en veel nagedacht over de chemotherapie die morgen zal starten.