Een dag later, na mijn afspraak in Weert ben ik wederom samen met mijn vriendin op weg gegaan naar het AZM. Ik was er in het verleden al een keer geweest dus wist ongeveer hoe het er allemaal uit zag. Mijn vriendin was er nog nooit geweest en keek haar ogen uit. Het is namelijk een behoorlijk groot ziekenhuis met winkelcentrum, conferentiezalen etc..
Ik was door alle drukte vergeten mijn ponsplaatje mee te nemen, dus deze moest ik eerst laten maken voordat ik bij de desbetreffende afdeling terecht kon. Na het melden bij de chirurgpoli, moesten we enige tijd wachten voordat we door professor Meyenveldt gehaald werden. Eenmaal in zijn spreekkamer aangekomen kregen we al snel te horen dat hij andere plannen heeft, dan die in Weert tegen mij zijn verteld. De professor zei dat hij dit een vreemd voorval vindt en dat het echt heel zeldzaam is dat deze ziekte voorkomt. Een uniek persoon, was ik volgens de doktoren. Nou.. daar kan ik iets mee?
Na het doorlezen van de stukken over mijn medisch verleden vertelde de professor dat hij niet zeker van de diagnose is, die in Weert is gemaakt. Gezien de vorm en inhoud van de tumor, wil hij het nogmaals door een team van pathologen laten onderzoeken. Hij wil bevestigen dat het zeker Leimyosarcoom is en of er toch geen relatie te vinden is met de ziekte van Hodgkin. Daarom wil hij mij tot die uitslag bekend is, niet verder behandelen, dus ook geen operatie voorlopig. Hij zei dat hij pas stappen gaat ondernemen nadat alles voor 100% zeker is. Want als het toch iets met Hodgkin te maken heeft, of dat het op een zeldzame manier is teruggekomen, dan is er een hele andere aanpak en zou hij voor niets gaan opereren.
Als alles goed is krijg ik 27 juni ’06 om 12.00 uur de uitslag van het onderzoek en pas dan weet ik met zekerheid wat het is en welke behandelingen ik ga krijgen. Kortom, weer twee weken met onzekerheid wachten met waarschijnlijk een periode met vervelende behandelingen voor de boeg. Gek wordt je ervan!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten