Vandaag was het weer zover, mijn 4de chemotherapie. Mijn vader en ik vertrokken deze morgen om 9.30 uur naar het ziekenhuis in Weert om op tijd aanwezig te zijn voor die troep weer op mij aan te sluiten. Toen ik de gang van de afdeling Cytostatica weer binnenkwam rook ik de geur van de Chemo alweer en werd al een beetje misselijk (trouwens nu weer, nu ik dit moet typen.. raar hé?) Maar ik moet gewoon even doorzetten zei mijn vader tegen mij en we wandelde rustig verder naar de desbetreffende afdeling. Het ging allemaal net zoals de vorige keer, alleen heb ik deze keer het infuus in mijn linkerarm ter hoogte van mijn elleboog gekregen, omdat ik dan misschien minder kans had om een ontsteking op te lopen (deze bloedbaan is groter, vandaar..) Gedurende de tijd dat ik mijn Chemotherapie toegediend kreeg, werd ik alsmaar misselijk en slikte het steeds maar weg L . Het is deze keer in tegenstelling tot de vorige keren een vervelende therapie, omdat ik steeds die vervelende geur rook. Dit is een normale reactie van mensen die meerde kuren hebben gehad, de geur valt ook meer op bij de persoon zelf, dan bij andere personen die erbij zitten en geen Chemokuur hebben.
Maar ik heb ook deze keer weer overleefd en ik ben nu echt begonnen met aftellen, nu ik de afgelopen keer bij de internist zo een goede uitslag heb gekregen. Nog 2 keer als alles volgens planning gaat..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten