5de Chemotherapie

Het is weer woensdag, 3 weken na mijn 4de chemokuur en dat wil zeggen dat ik vandaag mijn 5de chemokuur krijg.
Omstreeks 10.00 uur kwamen mijn vader en ik weer aan in het ziekenhuis om vervolgens de lift te pakken naar de 4de verdieping waar het weer allemaal gaat gebeuren, de Chemotherapie, net zoals de andere 4 keren.
Deze keer was er gelukkig weer een keertje plaats aan het raam, dit was wel prettig omdat ik vorige keer een andere plek had waar ik alleen maar uitzicht op een bed had waar een andere patiënt zware Chemotherapie kreeg. Ik ging weer in de stoel zitten en praatte even met de verpleegster waar ik het beste deze keer mijn infuus kan inbrengen. We kwamen allebei tot de conclusie dat ik het beste het infuus in mijn rechterarm ter hoogte van mijn elleboog kan aanbrengen, zodat ik volgende keer (laatste kuur) het infuus nog één keer aan mijn linkerarm ter hoogte van mij elleboog kan aanbrengen en dan hopen dat ik het nog twee keer kan uitzingen zonder al teveel ontstekingen.
Eenmaal het infuus aangebracht kwam al snel weer de misselijkheid naar boven door het gevoel en de reuk van de Chemo. Dit was natuurlijk niet echt prettig en heb echt gedurende de kuur helemaal niets gezegd. (ik kan er niet meer tegen)
Nadat de Chemo weer helemaal in mijn lichaam gepompt was ben ik zo snel mogelijk met mijn vader naar huis gegaan, weg van die ziekenhuislucht met in mijn achterhoofd de gedachte; "nog maar één keer J !!!

Afspraak internist

De dag voor de Chemokuur heb ik meestal een afspraak bij mijn internist en dit was vandaag ook het geval. Dit keer had mijn vader echt geen tijd om met mij mee te gaan en heeft dus mijn moeder tijd vrij gemaakt om samen met mij naar de afspraak te gaan in het ziekenhuis in Weert. Precies om 15.30 uur waren we op de juiste afdeling en na een paar minuten wachten aan de beurt. De internist vroeg mij hoe het ging en vertelde mij dat de bloeduitslag zoals gewoonlijk goed was dus ik mag mijn 5de Chemokuur gewoon laten volgen. Nog twee en dan ben ik er hopelijk voor de rest van mijn leven vanaf…
Verder hebben we het vandaag ook gehad over het verloop van de behandelingen en het is nu zeker dat ik gewoon mijn 6 kuren moet afmaken, misschien ook maar beter zo, dan heb ik in ieder geval minder kans op terugkomen van de ziekte. Na de 6 kuren (begin juni) moet ik weer door de CT-scan en wordt er weer een Galliumscan gemaakt in Roermond om te bepalen hoeveel bestralingen ik nog nodig heb. Met de behandelingen in Heerlen (bestralingskliniek) zal ongeveer half juni gestart worden, maar dit kan nog uitlopen en ik weet niet hoeveel bestralingen ik moet ondergaan dus moet ik volgens de internist er vanuit gaan dat ik eind juli pas echt klaar ben met de behandelingen.
Dit wil uiteraard niet zeggen dat ik na de bestralingen alles weer kan, want dit is zeker niet het geval zei mijn internist. Allereerst moet ik rustig mijn lichaam de kans geven om te herstellen van de behandelingen en daarna pas weer gaan sporten en werken.

Een hele afleiding tussen de kuren door

Ik met mijn lieve petekindje Renzo aan het spelen op de bank..

Bloed prikken

Tja.. De week van de chemokuur is weer aangebroken L en daarom ben ik vandaag net zoals andere keren weer bloed gaan prikken in het ziekenhuis.
Morgen heb ik om 15.30 uur weer een afspraak bij de internist om de uitslag van het bloed in ontvangst te nemen en verder het verloop van de behandelingen te bespreken.

Weer een ontsteking

Vandaag kreeg ik de klap weer van mijn kuur, want mijn medicijnen die ik 5 dagen vanaf de dag van de kuur moest innemen (prednison) zijn weer uitgewerkt en krijg ik last van mijn gewrichten en spieren. Daarbij komt ook nog eens kijken dat ik toch weer een ontsteking heb opgelopen aan mijn linkerpols. Maar ach.. je raakt er zowat aan gewend en heb ik het deze keer thuis zelf met de beruchte zalf verbonden om het maar snel over te laten gaan.
Verder gaat het redelijk en ben ik mij ondanks de spierpijn en de ontsteking maar gaan richten op de aankomende tentamens die ik donderdag en vrijdag moet gaan maken.

Meevaller...

Het is nu maandag en ik heb de ergste dagen na mijn kuur weer gehad. Ik moet zeggen dat het deze keer in het ziekenhuis tijdens het toedienen van de kuur niet zo goed ging, maar de dagen erna des te beter. Ik ben net zoals de vorige keren op woensdagavond vroeg naar bed gegaan en donderdag laat opgestaan, zodat ik de moeilijkste periode slaap, dit bevalt me tot nu toe nog het beste. Verder voelde ik mij de dagen erna redelijk en ben ik wonder boven wonder vrijdag gewoon mijn tentamen gaan maken op school, dat gepland stond voor deze week. Ook het weekend ging allemaal voorspoedig en mag ik niet klagen zo na mijn vierde Chemokuur.

4de Chemotherapie

Vandaag was het weer zover, mijn 4de chemotherapie. Mijn vader en ik vertrokken deze morgen om 9.30 uur naar het ziekenhuis in Weert om op tijd aanwezig te zijn voor die troep weer op mij aan te sluiten. Toen ik de gang van de afdeling Cytostatica weer binnenkwam rook ik de geur van de Chemo alweer en werd al een beetje misselijk (trouwens nu weer, nu ik dit moet typen.. raar hé?) Maar ik moet gewoon even doorzetten zei mijn vader tegen mij en we wandelde rustig verder naar de desbetreffende afdeling. Het ging allemaal net zoals de vorige keer, alleen heb ik deze keer het infuus in mijn linkerarm ter hoogte van mijn elleboog gekregen, omdat ik dan misschien minder kans had om een ontsteking op te lopen (deze bloedbaan is groter, vandaar..) Gedurende de tijd dat ik mijn Chemotherapie toegediend kreeg, werd ik alsmaar misselijk en slikte het steeds maar weg L . Het is deze keer in tegenstelling tot de vorige keren een vervelende therapie, omdat ik steeds die vervelende geur rook. Dit is een normale reactie van mensen die meerde kuren hebben gehad, de geur valt ook meer op bij de persoon zelf, dan bij andere personen die erbij zitten en geen Chemokuur hebben.
Maar ik heb ook deze keer weer overleefd en ik ben nu echt begonnen met aftellen, nu ik de afgelopen keer bij de internist zo een goede uitslag heb gekregen. Nog 2 keer als alles volgens planning gaat..

5de uitslag

Vandaag was het dan eindelijk zover, de uitslag van de CT-scan van afgelopen vrijdag 1 april. Mijn vader en mijn vriendin gingen samen met mij mee om de uitslag van de internist in ontvangst te nemen. Na ruim een half uur in de wachtkamer te hebben gezeten, mochten we dan eindelijk naar binnen. Maar… het wachten was het waard, want we kregen al direct goed nieuws te horen, de internist vertelde mij dat er nagenoeg niets meer te zien was in mijn lichaam van het hodgkin lymfoom en dat de chemotherapie heel goed aangeslagen is. Wel verwacht hij dat ik de chemotherapie gewoon moet afmaken, dus alle 6 kuren. Maar hier kon hij niet veel over mededelen, omdat hij dit liever aan mijn vaste internist (dr. den Haan) overlaat. Ik heb vandaag een andere internist gehad i.v.m. vakantie van dr. den Haan.
Ik ben erg opgelucht nu ik eindelijk te horen heb gekregen waarom ik alle behandelingen heb moeten doen met al het vervelende wat het met zich meebrengt. Mijn motivatie voor mijn genezing wordt op deze manier alleen maar groter dus laten we hopen dat het zo op deze voet verder gaat, dan ben ik snel weer de oude.
Morgen heb ik mijn 4de Chemotherapie om 10.00 uur, dit vind ik ook na deze uitslag niet fijn, want het gaat nu zo goed met mij. Maar het hoort erbij en ik heb liever dat ze alle kuren afmaken en er dan helemaal vanaf ben, als dat ik nu één kuur te weinig krijg en die verdomde hodgkin in een later stadium gewoon terug komt.
Ik hoop dat ik de komende dagen de 4de Chemotherapie goed doorsta en snel op kan naar mijn voorlaatste kuur.

CT-scan en bloed prikken

Om 9.30 uur werd ik verwacht op route 22 in het ziekenhuis te Weert voor mijn tussentijds onderzoek te laten doen, om te kijken of de kuren ook daadwerkelijk aangeslagen zijn. Mijn vader ging vandaag zoals gewoonlijk bij iedere afspraak mee naar het ziekenhuis en we waren al snel aan de beurt. Ik kwam binnen in de ruimte waar het grote apparaat weer op mij stond te wachten. Ik moest mijn schoenen uit doen en alle sieraden van mijn lichaam verwijderen. Voor de derde keer in mijn leven moest ik weer door de scan. Ik ging liggen op het smalle bedje en kreeg net zoals vorige keer contrastvloeistof in mijn lichaam via infuus, op zich niet vervelend, je krijgt er alleen een beetje een warm gevoel van in je lichaam. Dit alles duurt ongeveer een klein kwartiertje en daarna moest ik ook weer 10 minuten wachten in de wachtruimte, dit voor de zekerheid dat je niet ziek of misselijk wordt van het contrastvloeistof. Gelukkig was dit bij mij niet het geval en vervolgde mijn weg naar een andere afdeling, waar ik weer bloed moest gaan prikken om mijn volgende kuur die ik volgende week woensdag 6 april krijg door mag laten gaan.
Verder heb ik vandaag ook nog een afspraak gemaakt voor volgende week dinsdag om 16.00 uur bij de internist voor controle en de uitslag van de scan.